Op 19 september 2018 stond er een hartje in mijn agenda, een hartje met haar naam; Ivy. De dag waar we zo enorm naar uit kijken, waar we naar toe hebben geleefd en die nu ineens niets meer is. Ik kijk terug op een bewogen periode, kijk je mee?
31 mei 2018
Op 31 mei 2018 moest Ivy geboren worden, als je mij al langer volgt dan weet je dit natuurlijk al. Zo niet, dan kun je deze blogpost even terug lezen (houd tissues gereed). Ineens is er een intens verdriet, onze lieve dochter, het mocht niet zo zijn. De eerste weken kruipen voorbij, verdriet overheerst, op een gegeven moment durf je een beetje te lachen, soms durf je te voelen en misschien een beetje naar de toekomst te kijken. En dan, dan ineens is daar die datum; de dag dat ze écht geboren had moeten worden.
Dit bericht bekijken op Instagram
2 juni 2018
We zijn 2½ jaar samen. Eigenlijk zouden we samen uit eten gaan, maar in plaats daarvan kiezen we Ivy’s urn uit en mag ik met ontslag uit het ziekenhuis. We besluiten sushi te bestellen. Ik kocht sigaretten, wiet en drank. Ik wilde even niet meer bestaan.
6 juni 2018
We stappen in de auto, we willen nog even een lekkere lunch halen en eindigen bij de McDonalds. Vandaag nemen we afscheid van Ivy. Niet voor altijd, maar wel voor even. We rijden vanuit Noordwijk naar het crematorium in Leiden. Zo verdrietig. Tot ziens lieve Ivy, we missen je nu al.
Dit bericht bekijken op Instagram
4 augustus 2018
Ik voelde me niet zo lekker. “Een beetje grieperig” – zei ik tegen mijn Lief. Slapen was al even geen ding voor me. Sinds Ivy overleed voelde ik me een zombie. Ik kon de slaap maar niet vatten en als ik wel sliep had ik nachtmerries. Normaal als ik grieperig ben, dan is dat een teken dat ik meer slaap nodig heb. Ditmaal was dit echter niet het geval; Nyjah was onderweg. Gemengde gevoelens, ik mis Ivy, hoe kan ik dan nu al houden van deze baby?
Dit bericht bekijken op Instagram
19 september 2018
Lief heeft vrij genomen zodat we de uitgerekende datum niet zomaar voorbij lieten gaan. We besloten naar Den Haag te gaan, aldaar kreeg ik een hele berg kralen cadeau van Lief. Voor de armbandjes die ik maak voor Inspired by Ivy. Zo’n lief gebaar. Het is een rare dag, ik had of mijn baby in mijn armen moeten hebben of Ivy zou nog in mijn buik horen. Echter ben ik nu zwanger van Nyjah. Gek hoe het leven kan lopen.
5 december 2018
Bij een controle in het ziekenhuis komen we er achter dat er iets mis is met mijn cervix. Dus toch – in een klap weten we direct ook wat het probleem was bij Ivy. Met spoed opgenomen in het LUMC. De diagnose? Dreigende vroeggeboorte door cervixinsufficiëntie. Ik heb heel hard zitten huilen, maar toen ik eenmaal in het bed lag op de afdeling, dacht ik; “ik ben op de goede plek, ze gaan me helpen” – overigens legden ze me eerst op de kamer waar ik met Ivy had gelegen, dat vond ik niet zo fijn dus ik mocht een andere kamer.
6 december 2018
Met spoed ben ik geopereerd, mijn baarmoeder is d.m.v een cerclage dichtgemaakt. Nu is het rust houden tot Nyjah écht mag komen. Het is nog even spannend of de operatie de bevalling niet heeft getriggerd, gelukkig is dit niet het geval en kalmeert alles na een paar zetpillen. Ik blijf nog een paar dagen in het ziekenhuis.
29 januari 2019
“Ik ga mijn 30e verjaardag vet goed vieren hoor” – zei ik, nadat Ivy overleden was. Ik bedacht dat ik een feest wilde met allemaal vrienden, vegan eten en cocktails. Mja, dat gebeurde niet want ik had bedrust. Wel had ik taart van Het Slachthuis en korte bezoekjes van mijn ouders, zusje, broertje en schoonouders.
Dit bericht bekijken op Instagram
8 maart 2019
Na ladingen pijn en complicaties word dan toch (met 35+2) de cerclage er op de triage kamers van het LUMC uitgehaald. Ik had direct 2 centimeter ontsluiting en moest een nachtje blijven ter observatie. De bevalling begon niet, dus we mochten weer naar huis.
28 maart 2019
We stapten de deur uit met maxicosi, babyspullen en alles wat nodig zou zijn voor als Nyjah geboren was. Ik zou ingeleid worden en ze zouden een ballon plaatsen. Echter bleek, bij aankomst, dat mijn ontsluiting inmiddels op 2½ centimeter zat. Daar kon geen ballon in, die zou er uit vallen. Wel word ik gestript, wie weet zou het natuurlijk beginnen. We mochten, met al onze spullen weer naar huis.
29 maart 2019
Om 6.30 melden we ons in het LUMC, om 7.00 word ik ingeleid en na een hele dag weeënstorm, gigantische angsten, twee ruggenprikken en veel tranen word om 17.40 (na 40 minuten persen, mijn hemel) Nyjah Link geboren. Ik voel me de gelukkigste mama op aarde.
31 mei 2019
Ivy’s eerste verjaardag. Een gek gevoel. Nyjah is nu 8 weken oud en we gaan de deur uit. Lekker Amsterdam in. In plaats van cadeautjes voor Ivy, kopen we cadeautjes voor Nyjah. We maken er het beste van. Mijn hart voelt zwaar en even lijkt het alsof Ivy pas gisteren overleden is.
19 september 2019
Nyjah is inmiddels, op 8 dagen na, 6 maanden oud. Ivy moet ik al veel te lang missen. Haar urn staat in de woonkamer, met plantjes, kaartjes, edelstenen en foto’s er bij. Het is gek hoe het leven kan lopen, ik mis haar. Dit jaar staat er geen hartje in mijn agenda met haar naam, maar het voorbij laten gaan zonder er wat aandacht aan te schenken kon ik niet. Vandaar deze blog.