Vandaag ben ik 30 weken zwanger, iets wat ik eigenlijk niet had verwacht te halen. Noem me pessimistisch, maar ik zag het alweer helemaal fout gaan toen ik met 22 weken toch echt cervixinsufficiëntie bleek te hebben. Gelukkig wist ik de 24, 26 en 28 weken te halen – en dan nu – de big 3-0. Wat een toeval dat ik ook gisteren 30 geworden ben, ha.
De afgelopen weken
Het is een heftige periode geweest kan ik je vertellen. Naast de angst (die enorm overheersde), was er toch ook wel pijn. Met 22 weken zwangerschap is je baby ‘niet levensvatbaar’ en dus hoopte ik vanaf de operatie de 24 weken te halen. We gingen de 24+1 voorbij (pijnlijk moment – vanaf toen was Bubba ineens altijd ouder dan Ivy) en langzaam kon ik aftellen naar de 26 weken; de volgende mijlpaal.
30 weken zwanger
We hebben het ziekenhuis vaak gezien. In het begin had ik wekelijks afspraken, na de operatie ging dit ook door maar door de bedrust besloot dat arts dat het beter was als we naar 1 keer per 2 weken gingen. Echter loop je toch tegen ongemakken aan; een keer bloedverlies, weeën activiteit, koorts – noem maar op. Dus meerdere malen eindigden we tussendoor nog op de triage van het geboortehuis. Gelukkig was het elke keer niks en kon ik weer naar huis, maar oh boy – wat duren de weken lang op die manier. Gelukkig ben ik al 30 weken zwanger.
Alles klaarmaken voor Bubba
Langzaam maar zeker is hier in huis ook alles klaar voor de komst van onze Bubba. Natuurlijk was de kamer al bijna helemaal klaar (want die stond klaar voor Ivy), maar ook het wiegje, de box en andere dingen zijn inmiddels geregeld.
Door de bedrust kan ik (helaas) niet helpen met al deze dingen; plankjes en gordijnen ophangen had ik graag zelf gedaan, maar gelukkig krijgen we hulp bij dit soort klusjes, dan hoeft Lief niet alles alleen te doen. Gelukkig kan ik wél kleine dingen doen; luiers wassen, een wasje doen met wat dekentjes of kleertjes, de kast indelen, lijstjes maken met wat nog nodig is, etc. Op die manier kan ik toch een beetje meedoen met de leuke dingen.
Moeilijke momenten
Soms blijft het lastig – zo’n zwangerschap met bergen complicaties. Ik had eigenlijk besloten dat ik tot 30 weken ‘alles’ zou blijven doen en daarna zou ik rust gaan pakken. Helaas moest ik bij 12 weken al terugschakelen en bij 22 weken dus ook de operatie en bedrust. Soms baal ik en voelt het alsof mij geen fijne zwangerschap gegunt is.
Ik mis Ivy verschrikkelijk de laatste paar weken, niet dat ik haar normaal niet mis hoor, maar het is anders. Straks is Bubba er en zij is er niet. Haar kamertje zal niet meer alleen van haar zijn en ook de kleertjes die we voor haar hadden zijn niet meer enkel van Ivy. Dat vind ik soms wat lastig.
Het moeilijkste momenteel is dat de bedrust soms heel eenzaam voelt. Ik kan niet zomaar naar de supermarkt voor een boodschapje, of naar de stad om wat leuke dingen voor Bubba te kopen. Er is niks spontaan, alles moet ik plannen en als ik een slechte dag heb (lees: pijn) dan kan het eigenlijk al niet doorgaan. Ik ga 1x per 2 weken naar het ziekenhuis voor controle en dat is bijna het enige moment dat ik ‘buiten’ kom. De laatste weken heb ik ook beduidend meer pijn, dus ook in de auto stappen voor een bezoekje aan de schoonouders zit er niet in. Gelukkig duurt het nu niet lang meer, over 6 weken mag de cerclage er al uit – ik tel al af.
Dankbaar
Ondanks alles waar ik nu doorheen moet, blijf ik dankbaar. Ik heb dan wel veel pijn en lichamelijke ongemakken door de cerclage, maar ik heb geen last van maagzuur, hoofdpijn, overmatig zweten, gekke dromen en meer van dat soort ongein. Ik draag al 30 weken onze lieve Bubba en kijken naar alle bewegingen in mijn buik is mijn favoriete bezigheid. Inmiddels is Bubba ingedaald en dus is het wat rustiger (lees: ik word alleen nog maar getrapt, salto’s zijn geen ding meer) maar ik geniet er nog zo erg van.
Ik vraag me af of Bubba op Ivy lijkt – en of ze dus beiden zo op hun vader lijken. Ik vraag me af welke kleur ogen en haar Bubba heeft en vooral ook; hoe groot en zwaar is Bubba nu echt? Ik kan niet wachten op de eerste ontmoeting en denk dat als ik Bubba eenmaal vast heb ik eindelijk écht weer kan ademen.