Mijn oudste vriendin Debby is een heuse warrior. Na HELLP en een donkere herstelperiode heeft ze zichzelf bijeen geraapt, gestreden voor geluk en nu is ze een heuse mommy mentor. Deze yogi-mama is een ware inspiratie (in elk geval voor mij) en speciaal voor veganwifey.com schreef ze ‘de geboorte van een moeder’. 

De geboorte van een moeder

Weet je nog die tijd dat iedereen je de oren van je lijf vroeg over die dikke buik vol verwachten? Hoe lang je nog moet? Of het een jongen of meisje is? Of je de bevalling spannend vindt? Tot je kindje er is en jij als moeder out of the picture komt te staan. Alles draait nu om de kleine: Slaapt die goed? Groeit die goed? Is die gezond? Zo gevangen in je kraamhormonen (ahem, lees: tranen) of misschien wel op je roze wolk, kan het koud thuiskomen zijn. Het is niet alleen de geboorte van jouw kind, maar ook de geboorte van een moeder.

Een transitieperiode, het vierde trimester, 40 dagen hechting en gewenning. Je voelt een soort tweesplitsing: jouw ‘oude’ ik, wiens lichaam en rol je kent. En de belichaming van je nieuwe rol als moeder, in een lichaam vol hormonen wat je niet meer kent, een kleine dat al jouw liefde, zorg en aandacht nodig heeft en een huishouden dat draaiende moet blijven.

Wie ben jij nou eigenlijk? Daar komt een schuldgevoel naar boven. Je zou toch juist blij moeten zijn? Je wilde dit toch zo graag? Hier heb je toch zelf voor gekozen? En nu zit je er je leven lang aan vast.

Mocht jij een mama zijn die de verbinding met zichzelf verloren is, en is het moederschap een weerspiegeling daarvan? Ben je moe, of ontmoedigd? Lees dan nu het begin van mijn boek Moeder Medicijn gratis. In dit boek vertel ik je over mijn eigen spirituele reis onder het sjabloon van de yogafilosofie en een nieuwe kijk op het moederschap.

Koop Moeder Medicijn hier, en download het werkboek met handige tools en oefeningen om weer bij jezelf thuis te komen.

Het goed doen als moeder

Wanneer doe je het goed? Wanneer ben je een slechte moeder? Moeders weten zelf altijd wat het beste is voor hun kindje, die voelen dat haarfijn aan. Die grenzen aan durven geven is echter een tweede ding. Er is geen goed of fout, ieder heeft haar eigen manier waarop ze het ‘goed’ wil doen.

Je sociale leven

Dat gaat achteruit. Je hebt over het algemeen minder tijd en energie dan voorheen, en wilt misschien ’s avonds even opladen op de bank met een boek en een kop thee in plaats van een vriendin uit te nodigen. De vriendschappen waarin je het meest geïnvesteerd hebt, kunnen een andere dynamiek krijgen nu deze uit balans raken. Daarom is het belangrijk dat je je prioriteiten duidelijk hebt en de mensen om je heen verzamelt die begrijpen dat er veel verandert.

Je verwachtingen

Door verschillende observaties die je hebt gedaan voordat je zelf zwanger raakte of moeder werd, zijn er bepaalde verwachtingen geschept: hoe jouw moeder jou heeft grootgebracht, vrouwelijke familieleden, vriendinnen met kinderen, films, kunst, cultuur, geschiedenis, het is eindeloos. Het kan zijn dat deze niet op één lijn liggen met de werkelijkheid en dat je dan gefrustreerd of teleurgesteld raakt.

Het helen van de moederwond

Velen van ons hebben gezien dat onze moeders ons in een bepaald stramien wilden duwen. Niet omdat ze niet van ons hielden, maar simpelweg omdat zij dat op hun beurt weer zo geleerd hebben. “Zo voed je een kind netjes op”, terwijl ze emotioneel niet beschikbaar waren. Wellicht heb je het idee dat je moeder jou helemaal niet kent en zich nooit heeft bezig gehouden met wat jij echt wilt en wie jij echt bent onder haar sjabloon van ‘hoe het hoort’. Ik raad je aan om jezelf vragen te gaan stellen: wat heb ik nodig op emotioneel gebied? Wat wil ik doen aan zelfontwikkeling? Wie wil ik hebben in mijn sociale vangnet? Je gaat het in ieder geval niet redden door nu voor jouw kind ‘de perfecte moeder’ te willen zijn. Want ook al denk je het tegenovergestelde, je doet precies hetzelfde. Je verlaat jezelf en jouw behoeftes varen voor het welzijn van een ander. Je bent goed zoals je bent. Het schuldgevoel wat je voelt, is niets dan een aanval naar jezelf en levert behalve spijt en stress niets op.

Van generatie tot generatie

Het klinkt misschien een beetje zweverig, maar je vrouwenlijn draag je nou eenmaal met je mee. Hoe jij bent opgevoed is diep verbonden aan hoe jouw moeder jou heeft opgevoed, en hoe zij jou opvoedde aan hoe haar moeder haar heeft opgevoed. Het kan dan ook zomaar zijn dat je, terwijl je kindje opgroeit, je intergenerationele trauma komt te verwerken en je dus een kans krijgt om het over te doen. Wij zijn niet de groter leermeester, dat zijn onze kinderen.

Jezelf moederen

Wij vrouwen zijn gemaakt voor het moederschap! Toch? Ineens vraagt alles je tijd, energie en aandacht. Je kinderen, je partner, je huishouden, je vrienden, eten koken, geld verdienen, vrije tijd, opruimen, sporten… Oh, en jijzelf natuurlijk ook nog! Je zult je aan moeten passen naar een nieuwe rol, die ook altijd meegroeit. Zo kan een kleurt al zelf mee opruimen, en een wat groter kind in de ochtend al zelf boterhammen smeren. Het belangrijkst is dat jij jezelf als spil van het gezin op nummer een blijft zetten, zodat je niet omvalt. Misschien komt dat huishouden of dat sociale leven dan op een iets lager pitje te staan…

Wat is je grootste inzicht na het lezen van dit artikel? Ik hoor het graag van je.

Pin dit artikel op Pinterest