Het eerst trimester was niet mijn favoriet, en toen iedereen zei; “Maar het tweede trimester is zoveel beter!” – ging ik er eigenlijk van uit dat dit ook écht zo zou zijn. Helaas, ik ben niet een van de lucky few die zich topfit en fijn voelt. Klaar voor weer een update?
Het tweede trimester
Heftig, ja – dat is eigenlijk wel het woord dat mijn zwangerschap omschrijft. In het eerste trimester was ik gigantisch moe en misselijk. Ik kon alleen maar slapen en eten was een ware struggle. Ik hoopte op die gigantische energy-boost waar ik het dames over hoor hebben, maar dat blijft een beetje uit, helaas. Gelukkig is de misselijkheid wel helemaal weg en kan ik gewoon eten. Of mja, gewoon eten? Ik compenseer denk ik voor het feit dat ik eerst 14 weken nauwelijks iets weg kreeg, want ik heb continu trek.
Mijn lichaam werkt helaas niet heel erg mee; ik heb last van mijn bekken en daardoor veel pijn. Het is iets dat er bij (kan) horen, blij ben ik er alleen niet mee. Ik ben niet gewend om rustig aan te doen; ik doe graag elke dag het huishouden, sta uren in de keuken, doe allerlei bestellingen, etc. Dat is momenteel niet mogelijk, dus het huishouden doe ik nog maar 2 à 3 keer per week (ik irriteer me mateloos aan elk rommeltje daardoor) en ik maak voornamelijk snelle maaltijden, na 30 minuten staan (of lopen) heb ik zo’n pijn dat ik alleen nog een beetje kan strompelen. Niet ideaal, maar hey; ik ben nog elke dag dankbaar dat ik onze Bubby mag dragen en ik kan niet wachten tot hij/zij er is.
Babykamer shenanigans
De babykamer was een lastig puntje, want we werden het niet helemaal eens over de kleuren die gebruikt gingen worden. Ik wilde graag een okergele kamer met veel groen en planten, Mr. Lover wilde juist een meer ‘gender-appropiate’ kamertje. Uiteindelijk hebben we maar gewoon een mix van wat we beiden leuk vinden. Ik vind het wel goed zo, het maakt me (inmiddels) niet meer uit hoe het er uit ziet, ik wil Bubby gewoon in dat bedje zien.
Gisteren hebben mijn lieve Schoonmoeder en ik geshopt voor meubels en andere dingen; een aankleedkussen, textiel, een kolf en dat soort ongein. De meubels worden komende week geleverd en ik kan nu al niet wachten. Het eerste dat ik ga doen? De commode in elkaar zetten en alle leuke luiers wassen en klaar leggen. Vroeg? Best wel, maar aangezien ik lichamelijk zo snel ‘op’ ben, doe ik het liever nu alvast. Also; ik kan niet wachten om al die leuke luiers aan de waslijn op te hangen.
Het geslacht en ons kind op Social Media
Met 15 weken en 4 dagen hebben we een echo gehad om het geslacht van onze Bubby te bepalen. Ik dacht vanaf het begin te weten wat het geslacht zou zijn, vervolgens was ik niet zo heel zeker meer en de echo bevestigde dat ik in het prille begin toch echt ongelijk had. Wat het geslacht dan is? Dat hebben we alleen met onze inner circle gedeeld en dat deel ik vast later nog hier.
Mr. Lover en ik hebben besloten om geen foto’s van onze Bubby op Social Media te willen delen. Een persoonlijke keus natuurlijk en we hebben beiden een andere kijk er op. Voor mij is het gewoon niet nodig om te doen. Een groot deel van mijn leven speelt zich online af en ik wil Bubby daar niet in betrekken, tot het moment daar is dat Bubby oud genoeg is om wél een keus te maken. Daarnaast vind ik het geen fijn idee dat iedereen die foto’s kan zien en ermee kan doen wat hij/zij wil.
Familie en vrienden die Bubby willen ontmoeten als hij/zij er eenmaal is, zijn meer dan welkom om foto’s te maken, maar we wensen ook dat zij deze niet delen op Social Media. In een tijdperk waarin alles online afspeelt en er zoveel nare dingen (online) gebeuren, kiezen wij ervoor om Bubby te beschermen daartegen.
Een dikke baby buik
Al vrij vlot zag ik mijn buik opbollen, met 10 weken zag ik al een rondere buik ontstaan en met 14 weken was het echt een bolletje. Nu met 22 weken ben ik voor mijn gevoel echt gigantisch. Pas probeerde ik een maillot aan te doen die altijd tot onder mijn okels kwam, nu kwam deze tot net halverwege mijn navel; auch. De maillot ging uit en ik trok een van mijn zwangerschaps-outfits uit de kast. Wat een struggle is dit zeg, haha.
Ik ben natuurlijk vrij kort voordat ik zwanger raakte best wel wat gewicht kwijt geraakt. Zo’ n 13 à 14 kilo zelfs. Ik vind het erg moeilijk om toch te zien dat het cijfer op de weegschaal langzaam groter word. Ik ben nu, in 22 weken tijd, zo’n 6 à 7 kilo aangekomen. Heel veel is dat echt niet en er zijn zat dames dit dit aankomen in de eerste 15 weken, maar doordat ik net afgevallen was, merk ik dat ik dit toch heftig vind.
Het is wel echt wonderlijk om Bubby te voelen bewegen. In het begin waren het wat plopjes, later voelde het alsof er een goudvis in mijn buik zwom en inmiddels zijn het echt schopjes en stoten. Bij lange na niet zoveel als ik zou willen, het liefste voel ik Bubby de hele dag door, maar er moet uiteraard ook geslapen worden. Ik ben echt de weken aan het aftellen tot ik Bubby kan knuffelen en verzorgen. Het is raar dat de tijd zo snel en langzaam tegelijk lijkt te gaan. Nog even en het tweede trimester is alweer voorbij, ik kan niet wachten!