Opgroeien deed ik in Woerden, de meest gemiddelde gemeente van Nederland, toen. Of dat nu nog is weet ik niet. Ook een gemeente die vaak deed alsof ze heel tolerant was, maar waar vooral bekrompen mensen wonen. Ik scrollde de afgelopen dagen wat door Facebook en zag, veel mensen uit dit plaatsje die ik ‘ken’ van vroeger, hun verontwaardiging delen. Niet de verontwaardiging over het racisme, over de blue on black crimes, over hoe lang dit al duurt – maar verontwaardiging over het demonstreren ten tijde van corona. “Een dikke vinger naar de zorg en mensen die iemand verloren zijn aan corona” – dat is wat hun conclusie was.
“Een dikke vinger naar de zorg en ondernemers”
Overigens niet alleen hun conclusie, vele honderdduizenden inwoners van dit (o-zo-tolerante) land hebben moeite met de demo’s. Meer dan met het institutionele racisme dat al vele deccenia lang een probleem vormt. Een probleem waar nauwelijks aandacht voor is. Zwarte piet? Ach joh, een kinderfeest, pak ons niet alles af. Vermoord worden door de politie om de kleur van je huid (ja ook in Nederland)? Dat gebeurt alleen in Amerika, waarom zou je nu de straat er voor opgaan. Of de domste die ik heb mogen horen: “Racisme is iets van alle tijden dus het is niet actueel genoeg om er nu voor de straat op te gaan”.
Langzaam bezuinigd de politiek de zorg weg: lange dagen, veel risico’s en weinig salaris. De politiek heeft nooit iets om de zorg gegeven hier, tot het moment dat er demonstraties zijn ten tijde van corona: “Die mensen werken zich uit de naad en door die demo’s is dat allemaal voor niets” – en mensen praten het na. De horeca heeft te lijden gehad onder corona, maar op de dag van de eerste demonstratie zaten alle terrasjes vol. Let wel: niemand droeg een masker (ook wel lastig om aan je dure wijntje te nippen met zo’n ding op je hoofd) en de polonaises? Die kunnen gewoon. Maar we maken ons massaal druk om het recht van de mens om te demonstreren (voor iets dat eigenlijk vanzelfsprekend moet zijn: gelijke rechten).
“Racisme is iets van alle tijden dus het is niet actueel genoeg om er nu voor de straat op te gaan”.
Ik ben Joyce en ik ben wit
Mijn huidskleur is nooit een probleem geweest, de enige die er ooit een probleem aan heeft ondervonden ben ik zelf. Dit was op de momenten dat ik mijn tere witte ginger-huid niet juist had ingesmeerd tegen de zon. Ik kan niet zeggen dat ik afgewezen ben voor een baan door de kleur van mijn huid. Op school werd ik niet achtergesteld. Mensen hebben nooit getwijfeld aan mijn intelligentie, mijn kunde en mijn kennis. In de winkel is er niemand die mij extra in de gaten houd. De keren dat ik aangehouden werd omdat ik zonder licht fietste, kwam ik er vanaf met enkel een waarschuwing.
Natuurlijk zijn er factoren geweest die mijn leven lastiger hebben gemaakt: zo gebruikte ik (veel teveel) drugs, heb ik een tijd in een psychiatrische instelling mogen vertoeven, ben ik een rasechte adhd’er en was ik zo verknipt dat automutilatie mijn enige manier van coping was. Dit staat allemaal echter totaal los van de kleur van mijn huid. Mijn kleur is nooit een probleem geweest in welk verhaal dan ook.
Pijn, woede en verdriet
Het is iets wat ik al langer voel, de pijn die het doet als mensen in de supermarkt vragen “oh leuk, is je kind een halfbloedje” of die keer dat mijn partner twijfelde of we onze kinderen wel zijn achternaam konden geven. Het nieuws van wéér een blue on black crime in Amerika (of hier in Nederland). De video’s die rondgaan op het wereld wijde web van die witte vrouw die de politie belde voor een zwarte man die gewoon in het park was. De beelden van de demonstraties nu geven me kippenvel, soms laat ik een traantje.
De mensen die stil zijn neem ik het kwalijk, de influencers die er niet over delen want “ik weet niet wat ik moet zeggen” of de mensen die een social media break nemen omdat het “wel erg heftig is allemaal” neem ik het kwalijk. Dit is een tijd om je stem te laten horen, dit is hét moment om mee te vechten, je hard te maken voor een inclusievere wereld, een mooiere wereld.
Resources
Ik snap dat het niet altijd duidelijk is waar je terecht kunt voor informatie en inspiratie. Daarom deel ik hier graag een aantal van mijn favoriete influencers, websites en documentaires die je kunt kijken.
Websites
- @theindigokitchen
- @shairmyworld
- @marketingvrouw
- @kozwartepiet
- @the_blackarchives
- @blklivesmatter
- @blackvisionscollective
- @munroebergdorf
Films/Shows
- Wit is ook een kleur
- 13th
- When they see us
- Selma
- The Black Power Mixtape 1967-1975
- I Am Not Your Negro
- The Black Panthers: Vanguard of revolution
- If Baele Street Could Talk
- Seven Seconds
Podcasts
Volg mij op Instagram voor meer