Spannend – om dat nu ook hier te delen. Als je mij op Instagram volgt, dan wist je het al. Maar voor de mensen die dit niet doen dacht ik; laat ik transparant zijn en het toch ook hier delen. Ik (wij) hebben veel steun, berichtjes en kaarten ontvangen nadat Ivy overleed. It’s not all bad these days; Ivy wordt een grote zus. 

Ivy wordt een grote zus

Op 3 augustus had ik (vanuit het niets) een positieve test in mijn handen. Het verbaasde mij enorm, mijn lief minder. “Ik wist het al, je deed net zo raar als bij Ivy in het begin” – oeps. Ik was bang; na wat er met Ivy gebeurt is, is dit ineens allemaal een stuk heftiger en vooral ook emotioneler en meer beladen. Ik zei maar tegen mezelf; deze baby wil er zijn en Ivy heeft ons een broertje (of zusje) gestuurd omdat ze ons verdriet zag.

Een medische zwangerschap

Door wat er met Ivy is gebeurt, moesten we bij een nieuwe zwangerschap direct het LUMC inschakelen. Dit heb ik (uiteraard) vrij vlot gedaan. Op het moment dat ik belde, was ik pas 4 weken zwanger – heel erg pril. Bij Ivy had ik in het begin bloedingen en sliep ik hele dagen. Daarbij was ik ook echt kotsmisselijk, ik kon nauwelijks eten (behalve junkfood). Nu was het totaal anders; ik sliep niet (al kan dat ook de spanning geweest zijn), was alleen misselijk als ik niet op tijd at en ik kon (warempel) gezonde maaltijden binnen houden. Doordat dit zo anders begon was ik bang. Was er wel echt een baby of was dit niet echt? Ik moest nog 5 weken wachten, met 9 weken zouden we de eerst echo krijgen.

Het heftige traject

Bij de eerste echo was er een sterke hartslag te zien en te horen. Ik was zo opgelucht, kon wel janken. Een behandelplan werd opgesteld en ik kon (na het bloedprikken) weer naar huis toe. Deze zwangerschap word ik goed in de gaten gehouden, vanaf 12 weken kreeg ik eens per twee weken een echo, ik krijg cervix metingen (tot 24 weken) en sinds 16 weken krijg ik proluton injecties. Proluton moet er voor gaan zorgen dat mijn baarmoeder ontspannen blijft en niet samentrekt, dit om vroeggeboorte te voorkomen. Deze injecties krijg ik eens per week en naast dat ze pijnlijk zijn, ondervind ik ook bijwerkingen, het zijn tenslotte gewoon hormonen die je ‘effe’ er extra bij krijgt.

Proberen te genieten

Deze zwangerschap valt me zwaar. Inmiddels ben ik 18 weken zwanger en ik doe al sinds 14 weken extra rustig aan, dit omdat mijn cervix te kort was. Door het rustig aan doen is het wel iets langer, maar had het graag anders gezien. Het is raar om te bedenken dat Ivy nu eigenlijk bijna 6 maanden oud moet zijn en in plaats van knuffelen met Ivy ben ik druk met haar broertje (of zusje) uitbroeden.

Deze baby is niet verlegen, al snel was mijn buikje zichtbaar. Confronterend vond ik dat, maar toch ook wel fijn. Mijn zwangerschap is niet meer te verbergen en ik had wat positie kleding nodig. Broeken van de zwangerschap bij Ivy lagen er nog, maar tshirts had ik niet. Dit bestellen was een enorme drempel waar ik overheen moest. Bang dat er iets fout zou gaan en ik dan dat pakketje naderhand binnen zou krijgen (dat was bij Ivy met een aantal dingen ook gebeurt). Uiteindelijk heb ik mijzelf er overheen kunnen zetten, ik heb toch kleding nodig. Hetzelfde met babyspullen; we hebben natuurlijk alles van Ivy nog staan, maar deze baby mag ook wel eigen kleertjes. Dit kopen vond ik ook eng. “Ik ga dit pas met 25 weken halen” – maar eigenlijk is dat gek, bij Ivy kocht ik ook al eerder dingen en ik mag toch gewoon genieten van dit soort kleine dingen?  Stukje bij beetje durf ik steeds een beetje meer te genieten.

Aangepaste uploads

Ik heb veel last van mijn bekken, banden en rug en in combinatie met die verkorte cervix ben ik soms wat angstig om heel uitgebreid te koken. De komende periode hoop ik dan ook snelle (maar lekkere) recepten te kunnen delen. Als ik er even de puf niet voor heb, dan deel ik niets en kun je gewoon terecht in mijn recepten database.