Mijn 2020: Een terugblik

2020 is een beetje een vreemd en bewogen jaar geweest. Niet alleen voor mij persoonlijk, maar voor veel mensen om ons heen. We rolden van de ene lockdown, zo de andere in. Kunnen niet meer vrij bewegen en de mensen zien waar je om geeft en de wereld is ineens totaal anders dan hoe ze was. Ik deel hier hoe mijn 2020 was.

Het jaar van corona maar ook van zorgeloos zwanger zijn. Soms wat twijfel, maar voel me over het algemeen sterk en een stoer wijf. Dit jaar werd mijn wereld nog een beetje mooier na de komst van Inaya. Nyjah maakt me nog dagelijks trots (en soms een beetje gek). Ik voel me enorm gezegend. Zal ik dan maar even per maand terugblikken?

Januari

Het jaar begon prima, het was rustig, ik voelde me niet helemaal fit en ergens in januari (ik ben de datum vergeten) deed ik een zwangerschapstest. En ja hoor: zwanger. Helemaal niet gepland, maar enorm gewenst. We gingen direct de medische molen in, er moest vanalles geregeld worden.

Ik had mezelf voorgenomen mijn verjaardag (29 januari) heel wild te vieren, dat had ik al jaren niet gedaan. In mijn hoofd had ik allemaal mensen uitgenodigd, zou ik lekkere drankjes serveren en het zou geweldig worden. Dankzij de zwangerschap deed ik dit toch maar niet, dus in alle rust vierde ik mijn 31e verjaardag.

Februari

Op 17 februari hadden we onze eerste afspraak in het ziekenhuis. Dit was tevens ook de enige afspraak waar Delano bij was. Of mja – deels bij was. Nyjah was er namelijk ook en die wilde maar niet stilzitten in dat kantoor van de dokter. Dus ook deze echo heeft Delano niet gezien, oeps. Ik bleek minder ver te zijn dan ik aanvankelijk dacht, nog maar 6 weken dus in plaats van de termijnecho, was dit een vitaliteitsecho.

Ik kreeg eind februari te horen dat ik begin april geopereerd zou worden: een cerclage plaatsing met 14 weken. Ik keek er naar uit want ik had wel behoefte aan een zwangerschap met niet teveel zorgen en gedoe.

Maart

The rona made an appearance. Langzaam maar zeker werd de wereld anders. In het ziekenhuis werd ik al snel gewaarschuwd: met symptomen mag je het ziekenhuis niet in, begin april is je operatie, zorg er voor dat je geen van de symptomen hebt want dit kan roet in het eten gooien. Op 7 maart ben ik nog naar de Sligro geweest voor boodschappen en vanaf dat moment heb ik mezelf binnen opgesloten: boodschappen liet ik bezorgen en ik ging enkel voor rondjes wandelen met de oudste naar buiten toe.

April

Met 14 weken zwangerschap word met een ruggenprik de cerclage geplaatst. Ik stond om 18.00 weer thuis voor de deur na een dagopname. Langer wilden ze mensen sowieso niet houden nu door corona. Ik moest 3 dagen rust houden, maar na 1 dag deed ik alles alweer. Het ging allemaal zo goed.

Mei

In mei was het echt ineens super lekker en warm weer. Ik heb veel op het balkon gezeten met Nyjah, hij speelt graag in zijn bad met water. Prima te doen, samen chips eten in de zon en watergevechten houden. We ‘vierden’ Ivy’s 2e jaardag op 31 mei, het blijft een vreemde dag, maar ik voelde me eigenlijk boven verwachting goed.

Juni

De wereld op zijn kop! Corona en aan alle kanten BLM-protesten. Ik besluit er meer aandacht aan te besteden op mijn Instagram. Met twee multiracial kindjes is dat het minste wat ik kan doen. Ik hoop mensen te inspireren om óók hun mond open te trekken of om andere te denken.

Door het lekkere weer deze maand gooiden we de barbecue meerdere malen aan, Nyjah genoot van zijn eerste vegan barbecue. Ik ging weer eens naar de kapper bij studio Honimoa. Na de intelligente lockdown was dat wel weer welkom.

Juli

Mijn blog lag nogal stil en ik twijfelde of ik wel verder wilde gaan met bloggen. Toch ging ik door (anders las je dit nu niet). Ik heb wat simpele gerechten gekookt en uitgewerkt tot recepten. De warmte in combinatie met zwanger zijn trek ik slecht. Ik ervaar veel ongemakken door pijn in mijn bekken, maar rusten kan niet: ik heb een dreumes rondrennen die alle aandacht wil.

Augustus

We begonnen de maand op vakantie bij Center Parcs. Dit was ook echt het enige noemenswaardige wat ik in dit rare jaar heb gedaan (oke en een baby gekregen dan). Met de familie van Delano gingen we naar Center Parcs Meerdal in Limburg. Onze eerste vakantie als gezin. We hebben vooral veel op het park gehangen, wat gezwommen, lekker gegeten en (op afstand) lol gemaakt met elkaar.

Halverwege de vakantie werd Delano ziek dus die mocht voor het eerst naar een teststraat want het leek allemaal wel heel erg op corona. Gelukkig was het niks. Midden in een hittegolf ziek zijn is sowieso geen pretje en dat de uitslag zo lang op zich liet wachten was ook balen. De laatste dagen van de vakantie zat hij in het huisje en ik ging op pad met Nyjah.

September

De zwangerschap begint wel op z’n einde te lopen en het valt me allemaal wat zwaarder. De co-sleeper kwam binnen en ook het mozes mandje. Dit heb ik, dikke pens en al, opgezet. Stel je voor dat je om hulp vraagt hè :’) Ik voelde me schuldig naar Nyjah dat het zo’n raar jaar is met social distancing, lockdowns en een zwangere moeder die niet zo goed meer uit de voeten kon.

Hoogzwanger had ik deze maand wél een gig: ik was getuige op de bruiloft van mijn beste vriend! Met dikke pens en al ging ik, samen met Nyjah op pad. Hulp was heel welkom die dag maar Delano kon geen vrij krijgen. Het was echt een perfecte dag en het was zo fijn om iedereen (op gepaste afstand) toch even te zien en spreken.

Oktober

Op 2 oktober was ik uitgerekend, grote angst op 3 oktober te bevallen (met Leidens ontzet) maar ik ging zo mijn uitgerekende datum voorbij. Wie had dit ooit gedacht? Ik werd een week later gestript en toen dat niks deed besloten ze dat mijn vliezen wel gebroken konden worden (ik had toch al 3+ centimeter ontsluiting).

Op 8 oktober om 15.02 is Inaya Mae geboren, ze heeft onze wereld nóg een stukje mooier gemaakt. Het verliep allemaal vlot, ik ben nog steeds trots. De rest van de maand stond in het teken van ehh.. herstellen? Was nauwelijks nodig want ik kwam topfit weer het ziekenhuis uit. Wel nam ik veel rust en had ik een fijne doula die me allerlei treatments gaf.

November

In tijden van corona met een newborn is alles wel wat anders. Je bent voorzichtiger, je ziet minder mensen en social distancing is nog steeds wel een ding. We zijn veel thuis, ik geniet enorm van de baby en haar broer.

We zetten de kerstboom op, versieren de boel mooi. Ik schrijf het een en ander, werk aan de fotoboeken voor de kinderen. Alles gaat lekker low and slow op deze manier.

December

Langzaam leek het even wat beter te gaan m.b.t corona en ik wilde weer wat dingen doen; een goede bh kopen bij een fijne winkel bijvoorbeeld, of naar de stad om te shoppen voor de kinderen. Maar helaas. Vanaf de 15e zijn we in full lockdown. Dus we keren weer meer naar binnen; we vieren kerst lekker rustig. Gourmetstel op tafel, lekker wat eten, wijntje er bij. All is good like this. De lockdown duurt nog tot in januari maar daarna kan het alleen maar beter worden. Toch?

Veganwifey.com

Mijn 2020: Een terugblik